Στέλλα Καραμπακάκη: μια συγγραφέας με ιδιαίτερο χιούμορ για τις σχέσεις των δύο φύλων

Στέλλα Καραμπακάκη

Κάθε χρόνο λίγο πριν τα Χριστούγεννα αδειάζω τον ταπεινό κουμπαρά μου, επισκέπτομαι το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και αγοράζω βιβλία τα οποία τα κάνω δώρο στον εαυτό μου! Έτσι λοιπόν, έκανα και την προηγούμενη βδομάδα! Κι εκεί, που έψαχνα με τις ώρες (εντελώς χαμένη στη μετάφραση), έπεσε το μάτι μου πάνω σε ένα τίτλο… “Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια“. Ουπς! Εδώ είμαστε, σκέφτηκα! Δηλαδή, είναι τόσο καλοί και ωραίοι οι άντρες, όπως είναι οι αγαπημένες μου δωδεκάποντες γόβες; …αναρωτήθηκα.

Επίσης, εδώ θα κάνω μια παρένθεση… Έχω ένα κακό/καλό… Πάντα πριν αγοράσω ένα βιβλίο δεν κοιτάζω την περίληψη στο πίσω μέρος, όπως κάνουν όλοι οι φυσιολογικοί αναγνώστες αυτού του κόσμου, αλλά πάω κατευθείαν στο εσώφυλλο και ελέγχω τη φωτο του συγγραφέα! Αλήθεια σας λέω… έχει τύχει να απορρίψω βιβλίο, που απ’ ότι άκουσα μετά ήταν αξιόλογο, γιατί δεν μου έκατσε καλά στο μάτι ο συγγραφέας! Χαζό, αλλά έχω και ιδιοτροπίες, τι να κάνουμε!

Ανοίγω λοιπόν το εσώφυλλο και βλέπω μια μικρούλα και ομορφούλα, που την συμπάθησα με τη πρώτη ματιά! Στέλλα Καραμπακάκη, απόφοιτη του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, με μαθήματα πιάνου και αρμονίας στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας, μιλάει αγγλικά, ρωσικά και βουλγαρικά! Εκτός από τη συγγραφή, ασχολείται με την ζωγραφική, και την στιχουργική, ενώ παράλληλα καταπιάνεται με όποια άλλη καλλιτεχνική δραστηριότητα της τραβά την προσοχή. Θεωρεί μάλιστα τον εαυτό της πολύτεκνο, καθώς τα ψηλοτάκουνα παπούτσια τα έχει σαν παιδιά της… Με αυτό το τελευταίο ενθουσιάστηκα γιατί κι εγώ αγαπώ πολύ τις ψηλοτάκουνες γόβες μου!!!

Χωρίς να χάσω λεπτό διάβασα και τη περίληψη του βιβλίου… Γιατί οι γυναίκες επιλέγουν άντρες που τις πονάνε; Γιατί οι άντρες επιλέγουν μονάχα παπούτσια που τους βολεύουν; Μια καυστική θηλυκή ματιά στις σύγχρονες σχέσεις, περισσότερο παρωδία, παρά δέσμευση και στάση ζωής… Αμέσως, ρώτησα αν η συγκεκριμένη συγγραφέας έχει γράψει κι άλλα βιβλία!

Τα παιδιά στο βιβλιοπωλείο γέλασαν… <<Εννοείται, που ζεις; Έχει γράψει συνολικά τέσσερα! Έχει πολύ χιούμορ, είναι στο στυλ σου. Θα σου αρέσει>>, μου είπαν και μου έφεραν τα υπόλοιπα!

• Οι άντρες ειναι σαν τα παπούτσια. • Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη ( στο συγκεκριμένο βιβλίο λάτρεψα το γράψιμό της) • Ένα ξωτικό στο κήπο της ουτοπίας.  • Ένα μπακούρι στην Αθήνα.

Διαβάζοντας τα βιβλία της σκέφτηκα ότι η Στέλλα θα πρέπει να είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα με πάρα πολύ χιούμορ. Την έψαξα στο διαδίκτυο, την βρήκα και της ζήτησα να μου δώσει μια συνέντευξη για το Womland, έτσι ώστε να την γνωρίσουμε καλύτερα! Της εξήγησα βέβαια, ότι η μοναδική επαφή μου με τον συγγραφικό κόσμο είναι ότι διαβάζω πολύ και ότι στο womland μέχρι τώρα έχω γράψει άρθρα μόνο για την γυναικεία ομορφιά, μιας και το επάγγελμά μου αφορά σε αυτήν. Ευτυχώς, δεν είχε κανένα πρόβλημα, απεναντίας μάλιστα, ήταν πολύ φιλική και δέχτηκε με χαρά να βρεθούμε και να τα πούμε! Έτσι κι έγινε! Δώσαμε ραντεβού την προηγούμενη Τετάρτη στις 19:00 ακριβώς στο στέκι της, το Λοκομοτίβα, ένα πολύ όμορφο και ζεστό βιβλιοκαφέ στα Εξάρχεια, κοντά στο Πολυτεχνείο. Όταν έφτασα η Στέλλα ήταν ήδη εκεί και με καλωσόρισε. Παραγγείλαμε τα καφεδάκια μας και η κουβεντούλα άρχισε αμέσως!

Είμαι λοιπόν στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω την Στέλλα Καραμπακάκη, μια νέα και όμορφη συγγραφέα που με την δική της, ιδιαίτερη γραφή, δίνει ένα φρέσκο αέρα στον κόσμο της συγγραφής!

1) Πώς νιώθει μια σύγχρονη και νέα συγγραφέας, όπως εσύ, σε μια μεγαλούπολη, όπως η Αθήνα, που πλήγεται από την ανεργία, την οικονομική ανέχεια και μαστίζεται από την κατάθλιψη;

Εξίσου άσχημα με όλους τους υπόλοιπους, μπορεί και λίγο χειρότερα καμιά φορά, από τη μία γιατί και το χιούμορ δεν αντέχει τα πάντα και κάποια στιγμή αλλάζει διεύθυνση, αλλάζει σπίτι, και από την άλλη, γιατί οι τέχνες έχουν ακολουθήσει κι αυτές όλα τα υπόλοιπα στην κατηφόρα. Οπότε, όλα είναι το ίδιο δύσκολα και σε αυτόν τον τομέα με όλους τους άλλους.

2) Tι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σου;

Πολύ μεγάλο, ή και μικρότερο, ανάλογα με την περίοδο και τη φάση ζωής στην οποία βρίσκομαι. Σίγουρα, κατέχει πάντα ένα σημαντικό κομμάτι!

3) Mίλησέ μας για τους άνδρες και τον τύπο του άνδρα που κατ’ εσέ είναι ο τέλειος…

Ο άντρας που θεωρούμε τέλειο αλλάζει μορφή καθώς μεγαλώνουμε και αλλάζουν οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες μας από τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας γενικότερα. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι ο τέλειος άντρας για εμένα έχει πολύ χιούμορ και δεν είναι ανασφαλής. Αυτά τα δυο είναι το άλφα και το ωμέγα.

4) Άραγε, γιατί η θεματολογία σε τρία βιβλία σου κινείται γύρω από τις σχέσεις με το άλλο φύλο; Νομίζεις ίσως πως όποια γυναίκα τα διαβάσει, θα βοηθηθεί στις σχέσεις με το άλλο φύλο;

Οι σχέσεις με το άλλο φύλο καταλαμβάνουν ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας μας και του ενδιαφέροντος μας, ειδικά σε νεότερες ηλικίες. Και η σάτιρα ασχολείται με την καθημερινότητα! Δεν πιστεύω ότι δίνω συμβουλές για σχέσεις μέσα από τα βιβλία μου, όσο ότι μεταφέρω στο χαρτί κάποιους χαρακτήρες, πρότυπα και συμπεριφορές και τα διακωμωδώ. Αυτό στο οποίο όντως μπορούν να βοηθήσουν μια γυναίκα είναι στο να δει από μια άλλη οπτική γωνία τον εαυτό της και τους άλλους, πιο κωμική και διασκεδαστική. Όταν αντιμετωπίζουμε τις σχέσεις μας και τους χωρισμούς μας με χιούμορ είναι όλα πιο εύκολα.

5) Τι ρόλο παίζει στο χιούμορ (καυστικό ή μη) στη ζωή σου; Σε ρωτώ γιατί η γραφή σου είναι ιδιαίτερα καυστική, πολλές φορές. Μήπως τελικά «βάζεις τους άνδρες στη γωνία» και τους …μαστιγώνεις, με στόχο τις καλύτερες πωλήσεις των βιβλίων σου, ή το καυστικό χιούμορ είναι ο τρόπος σου να αντιμετωπίζεις, γενικότερα, τις «κομπλικέ» καταστάσεις;

Οι καλύτερες πωλήσεις των βιβλίων δεν είναι ποτέ ο στόχος ενός αληθινού συγγραφέα. Τον «ιδανικό» αναγνώστη προσπαθούν να τον προβλέψουν οι εταιρείες και όσοι γράφουν με αποκλειστικό στόχο το κέρδος και ελάχιστη γνώση του τι σημαίνει καλή λογοτεχνία. Το καυστικό χιούμορ είναι βασικό συστατικό της σάτιρας και εγώ αυτό κάνω μέσα από τη γραφή μου, σατιρίζω. Τις σχέσεις, τους ανθρώπους και βέβαια την κοινωνία στην οποία διαμορφώνονται. Μπορεί σε ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης να δίνεται η εντύπωση ότι όπως λες, …βάζω τους άντρες στην γωνία, κανένα καλό βιβλίο όμως δεν έχει μόνο ένα επίπεδο ανάγνωσης.

6) Δανείζομαι το παρακάτω από το βιβλίο σου «Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη» και θέλω το σχόλιό σου… «Οι σκύλοι και τα παπούτσια σου είναι δύο πράγματα που δεν πάνε ποτέ μαζί, καθώς τα πρώτα επιτίθενται με μανία στα δεύτερα. Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες… Τα αρσενικά σκοτώνουν τον έρωτα – πρόκειται για αναμφισβήτητο γεγονός.»

Μα, αλήθεια δεν είναι πως ο τύπος του άντρα που γαλουχήθηκε στην εποχή του life style, που έμαθε να πηγαίνει σε κλαμπάκια να φορά ακριβό ρολόι και θέλει ακριβό αυτοκίνητο, σκοτώνει τον έρωτα; Τα παπούτσια μου έχουν στυλ, και ένας τέτοιος άντρας κατά βάθος δεν έχει καθόλου!!

7) Στο ίδιο βιβλίο, διάβασα μια εύστοχη δική σου αναφορά… “Άραγε φταίει για όλα η κοινωνία, η μάνα του, ή απλώς η κακή επιλογή που έκανες;”. Κατά πόσο θεωρείς ότι οι λάθος επιλογές των γυναικών στα θέματα των δύο φύλων έχουν να κάνουν με την παιδεία και την καλλιέργειά τους;

Δεν νομίζω ότι η παιδεία και η καλλιέργεια σχετίζονται άμεσα με τις λάθος ή τις σωστές επιλογές που μπορεί να κάνουμε, στον τομέα των σχέσεων τουλάχιστον.  Άλλες ξέρουν καλύτερα τι θέλουν και τι χρειάζονται από μια σχέση και έχουν λυμένα τα…ψυχολογικά τους, άλλες έχουν την τάση να έλκονται από τον ίδιο τύπο ανθρώπου που εν τέλει δεν τους ταιριάζει και δεν τις ικανοποιεί.

8) Ποια είναι η γνώμη σου για το γάμο σήμερα;

Νομίζω ότι είναι κάτι θεμιτό, όπως ήταν και παλαιότερα. Προσπαθώντας να εξελιχθεί και να γίνει….προοδευτική η κοινωνία μας θα έπρεπε να έχει ήδη εγκαταλείψει τα κλισέ όπου οι γυναίκες κυνηγάνε να παντρευτούνε και οι άντρες δεν θέλουνε ή αργούνε πολύ. Είναι πια περισσότερο ζήτημα προσωπικότητας το αν, πότε, πως και για ποιον λόγο επιλέγει κάποιος να παντρευτεί, και οι απαντήσεις στην ερώτηση «γιατί» γίνονται όλο και περισσότερες. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι και το πιο υγιές!

9) Τελικά, οι γυναίκες κολλάνε με τα “κακά” παιδιά”… αλλά στο τέλος διαλέγουν τα “καλά” για να παντρευτούν;

Τα «κακά» παιδιά δεν νομίζω ότι είναι τόσο κακά, όσο ακατάλληλα για σύντροφοι της γυναίκας που τα επιλέγει. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουνε να μπούνε σε σχέση την περίοδο που τους γνωρίζουμε, κάποιοι απλά δεν θέλουνε να μπούνε σε σχέση μαζί μας. Το να επιμένουμε δείχνει ότι μάλλον εμείς κάνουμε κάτι λάθος. Τα «καλά» παιδιά μπορεί να μην ήταν πάντοτε καλά, από την άλλη, και να επέλεξαν να γίνουν για χατίρι μας. Αυτό κάνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι εξάλλου όταν γνωρίζουμε κάποιον με τον οποίο θέλουμε να σχετιστούμε σοβαρά. Δείχνουμε τις καλύτερες πλευρές μας!

10) Αν δεν ήσουν ήδη παντρεμένη, θα επέλεγες αυτή την οδό, ή την συγκατοίκηση; Στο αναφέρω γιατί διάβασα μια απορία σου, που μου έκανε εντύπωση… “Eίναι αλήθεια πως εκεί τελειώνει η λογική, ξεκινάει η συγκατοίκηση;”.

Σίγουρα η συγκατοίκηση κουβαλά μαζί της πολλά παράλογα, πολλά νεύρα και πολύ πλάκα βέβαια! Το αν απλά συγκατοικεί κάποιος ή παντρεύεται και ζει με τον άλλον είναι θέμα γούστου και καταστάσεων. Δεν ξέρω ποια οδό θα επέλεγα αν δεν ήμουν εδώ που είμαι σήμερα, γιατί κάθε άνθρωπος μας δημιουργεί διαφορετικές ανάγκες και «θέλω». Το σημαντικό είναι να μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε και να τα ζητήσουμε, χωρίς να συμβιβαζόμαστε με λιγότερα.

11) «Αρχή και ρίζα παντός αγαθού η της γαστρός ηδονή» είχε πει ο Επίκουρος. O έρωτας τελικά περνάει από το στομάχι στην σημερινή εποχή;

Σε κάθε εποχή υποθέτω πως ο έρωτας περνούσε από το στομάχι, σίγουρα όμως αυτό δεν ισχύει για τη δική μου περίπτωση, αφού ούτε μαγειρεύω, αλλά ούτε και αγαπώ ιδιαίτερα το φαγητό η ίδια! Δεν είμαι λοιπόν η κατάλληλη για να πω αν τελικά περνάει ο έρωτας από το στομάχι και σήμερα.

12) Ποια η γνώμη σου για τον πανικό που γίνεται για την ερωτική λογοτεχνία τα 2-3 τελευταία χρόνια; Πιστεύεις πως είναι ακόμα μια “νέα μόδα” που θα περάσει ή αυτό το είδος τελικά ήρθε για να μείνει;

Αυτό είναι ένα θέμα που μας έχει απασχολήσει τελευταία στα σεμινάρια δημιουργικής γραφής που διδάσκω. Η ερωτική λογοτεχνία δεν εμφανίστηκε τώρα, υπήρχε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, απλώς στην εποχή μας γνωρίζει άνθιση, όχι τόσο ως κάτι νέο, αλλά περισσότερο ως εξέλιξη της λεγόμενης ροζ λογοτεχνίας. Πρόκειται για μια μορφή άρλεκιν, που έρχεται να πάρει τη θέση της πιο «συντηρητικής» λογοτεχνίας, ίδιου, πάντοτε, τύπου, αφού το γυναικείο κοινό στο οποίο αυτή απευθύνεται, και μπαίνει τώρα στην ηλικία των τριάντα, έχει μεγαλώσει ξεφυλλίζοντας γυναικεία περιοδικά και αποστηθίζοντας συμβουλές για σεξ. Είναι αναμενόμενο λοιπόν και η μορφή των ευπώλητων βιβλίων να αλλάζει. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο τρόπος με τον οποίο αποδίδεται λογοτεχνικά οποιαδήποτε ιστορία τέτοιου είδους βελτιώνεται. Δεν είναι μυστικό εξάλλου πως η ερωτική λογοτεχνία που ανθεί τα τελευταία χρόνια, όπως και η ροζ λογοτεχνία γενικότερα, είναι συντηρητική. Η εστίαση στο ερωτικό κομμάτι δεν σημαίνει ότι πρόκειται για κάτι προοδευτικό. Συμπερασματικά λοιπόν πιστεύω ότι είναι μια νέα μόδα που εξυπηρετεί κυρίως τα συμφέροντα της αγοράς και θα περάσει δίνοντας τη θέση της σε κάποια άλλη.

13) Γιατί πιστεύεις ότι οι σχέσεις αντρών-γυναικών έχουν γίνει πια τόσο δύσκολες;

Δεν νομίζω ότι είναι περισσότερο δύσκολες, απλά βρίσκονται στο επίκεντρο συζητήσεων, αναλύσεων κλπ πολύ περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν. Γυναικεία περιοδικά που έχουν ανθίσει τις τελευταίες δεκαετίες έχουν καταφέρει να φτάσουν στην κορυφή επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού τους ακριβώς εκεί: στις σχέσεις και το πόσο δύσκολες είναι. Στην πραγματικότητα οι σχέσεις ήταν πάντοτε δύσκολες, απλώς υπήρχαν άλλες ανάγκες, άλλα προβλήματα, άλλες προτεραιότητες. Καθώς, η οικονομική κρίση βαθαίνει οι σχέσεις των δυο φύλων, καθώς και οι συζητήσεις γύρω από αυτές, αναπόφευκτα θα αλλάξουν μορφή.

14) Τελικά, όντως θεωρείς πως οι άντρες προτιμούν τις ξανθιές και χαζές, ή μήπως αυτές είναι που μπορούν να έχουν του χεριού τους και συνεπώς μ’ αυτές καταλήγουν, σε μια χειραφετημένη σημερινή κοινωνία;

Ω εξαρτάται από τους άντρες. Ο άντρας πρότυπο του life style σίγουρα προτιμά μια τέτοια κατηγορία και αυτό βέβαια δεν είναι προς τιμήν του, όπως και τα περισσότερα άλλα αρνητικά χαρακτηριστικά που, δικαίως, νομίζω του αποδίδω. Ευτυχώς, δεν πρόκειται για το μοναδικό «είδος» άντρα όμως, και υπάρχουν πολλά άλλα «είδη» με άλλες…προτιμήσεις και πολύ αξιόλογα ενδιαφέροντα. Τώρα που σταμάτησε να καλλιεργείται αυτό το λανθασμένο πρότυπο άντρα, μπορούμε να ελπίζουμε πως άλλα ωραιότερα θα έχουν τον χώρο τους να αναπτυχθούν σιγά σιγά, έστω και…εν μέσω κρίσης!

15) Τα τελευταία χρόνια ακούμε ότι οι γυναίκες πια απατούν τους συντρόφους τους περισσότερο από τους άντρες, ενώ παλαιότερα γινόταν το αντίθετο. Σε τι νομίζεις οφείλεται αυτό;

Έχω την αίσθηση ότι παλαιότερα απλώς δεν το ακούγαμε, όχι ότι δεν συνέβαινε. Πόσες σειρές εποχής και ταινίες εξάλλου έχουν δομηθεί γύρω από αυτό ακριβώς, τις απιστίες; Γυναικών και αντρών ανεξαιρέτως!

Το Womland σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Πολύτροπον εν αναμονή των εγκαινίων της νέας στήλης της ιστοσελίδας με θέμα τις σχέσεις με τον τίτλο “Άντρες vs Γυναίκες”, διοργανώνει διαγωνισμό με έπαθλο τρία (3) αντίτυπα του βιβλίου της Στέλλας Καραμπακάκη, “Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια”.

Μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες …εδώ

Διαγωνισμός για τη νέα στήλη “Άνδρες vs Γυναίκες”